Tom Meighan & Ocean Colour Scene: Heritage Live Londra Konserleri

Yolumuz Richard Ashcroft izlemek için İngiltere Cambridge'de Audley End House'a düştü. Richard yazısı daha sonra gelecek elbette ama şimdi öncesinde sahne alan iki isimden bahsedeceğim, Tom Meighan ve Ocean Colour Scene.

Konserlere geçmeden önce Heritage Live'dan kısaca bahsedelim. Konser alanına gitmek için Cambridge'den Audley End durağında iniyoruz. Durağa da adını veren Audley End House and Garden 17. yüzyıldan kalma bir yer. Yüzyıllar içerisinde çeşitli şekillerde kullanılmış olan yapı bugün şahane bir ev görmek isteyenler için korunuyor.

İngilizler bu şahane evin arkasındaki kocaman alanda -pek çok yerde olduğu gibi- çeşitli konserler veriyorlar. Bunlardan biri Heritage Live. Belli zamanlarda her gün çeşitli isimlere ev sahipliği yapan bir etkinlik. Bu yazıdaki mekân Audley End House ancak bu gibi pek çok eski evlerin olduğu alanları kullanıyorlar. Yola geri dönüyoruz. Duraktan inip yürümeye başladığınızda nasıl bir yola çıktığınızı pek anlayamıyorsunuz. Zaman geçtikçe yüzyıllar öncesi İngiltere'sine gider gibi bir his doğuyor. Bunun en temel sebebi uçsuz bucaksız araziler, ormanlar ve nehirleri aşmak.

Heritage Live - 3 Ağustos 2024

Yaklaşık yarım saatin sonunda vardığımız alana bakmaya doyamadığımız bir gerçek. Alana giriş yaptıktan sonra yemek alanları, barlar ve bir adet dönme dolap sizleri karşılıyor. Maalesef belki de tek ama önemli bir olumsuz yorum olarak ilk konser başlangıcından sonra artan izleyicilerle beraber tuvalet ve bira yerlerinin yetersizliğini not etmek gerekli. Bir de tabii dönüşte tren istasyonuna taksi dışında bir ulaşım imkanı sağlamamaları ve geldiğimiz yoldan gece vakti karanlıkta dönmemizi beklemeleri. (Biz ikinci yolu seçtik, kalabalık bir izleyici grubunun yürüdüğünü görünce neden olmasın diyerek.)

İlk konserle başlayalım. Kasabian'dan olaylı bir şekilde ayrılan Tom Meighan sahnede. 2020 yılında nişanlısına fiziksel ş*ddet uygulayan ve bunu kabul edip mahkeme tarafından rehabilitasyon ve kamu görevi cezası verilen Tom Meighan, bu durumdan sonra kurucusu olduğu grubu Kasabian'dan kovulmuştu.

Bu olaydan bir yıl sonra ilk teklisini çıkararak müziğe kaldığı yerden devam edeceğinin sinyalini veriyordu. Yazının başında belirttiğimiz gibi vesilemiz Richard Ashcroft olmasa izlemek için özel bir çaba sarf edeceğimiz biri olmazdı.

Konser hallerine gelirsek 1 saat boyunca süren konserde Kasabian'dan çok fazla şarkı söylendi elbette. 2004 yılında kendi adlarını taşıyan ilk albümlerini çıkaran grup çok sayıda hite imzasını attı. (Yine de sevenlerinin gözünde dünyada hak ettikleri popülaritede olamadıklarına dair bir düşünce hakim olmaya devam ediyor.) Konserde Underdog, Empire, Fire, Club Foot, L.S.F , III Ray (The King) gibi önemli Kasabian şarkılarını dinledik. Kendi solo kariyerinde çıkardığı Shout it out, White Lies, Movin On şarkıları da konserde kendilerine yer buldu. Meighan, tüm performansı sırasında asla bitmeyen bir enerjiyle sahnedeydi. İzleyicilerle göz temasını kesmemesi, sürekli gülücükler, öpücükler, bakışlar atması konser boyunca izleyicinin hep yüksek kalmasının başlıca sebeplerden biriydi diye düşünmekteyim. Solo kariyerinin şarkıları da en az Kasabian şarkıları kadar rağbet gördü. Sadık izleyicisi kendisini takibi sürdürüyor demek ki.

İkinci konser için beklemeye başladık. Bu aşırı local konserdeki izleyici kitlesini en önden gözlemleme fırsatı da bulduğumuz anlar bu aralardı. Her konser arasında sandalyelerini ve atıştırmalıklarını çıkarıp oturup yiyip içen arkadaşlar, ailelerle dolu büyük bir piknik alanı gibiydi. Herkesin bu kadar kendi halinde oluşunun büyük bir rahatlık verdiğini belirtmek gerek. Daha önce Londra'da izlediğimiz konserlerdeki izleyicilerden sonra burası huzur doluydu diyerek abartabiliriz bile.

Saatler 19:00 olduğunda ikinci konser başladı, Ocean Colour Scene. 1992'de kendi adlarını taşıyan ilk albümlerini yayınlayan grup, asıl patlamasını 1996'da çıkardıkları ikinci stüdyo albümleri olan Moseley Shoals ile yakalıyor. İlk albümlerinin kaydını dinleyen Oasis'in efendi yüzü Noel Gallagher grubu turnelerine dahil ediyor. Ocean Colour Scene de Oasis gibi The Beatles hayranı olunca bu ortak hayranlık epey uzun yıllara yayılan bir desteği de beraberinde getiriyor. OCS tarafında bu sevgiyi en iyi albümlerden biri kabul edilen ikinci albümlerinin B yüzündeki The Beatles cover'ı Day Tripper ile hissetmek mümkün. Bu konserde de kendilerinden bu şarkıyı canlı dinledik. 13 şarkılık setlistlerinde The Riverboat Song, The Day We Caught The Train, Better Day, The Circle, Profit in Peace, Hundred Mile High City gibi önemli hitleri mevcuttu.

Yıllardır şarkılarını bilip dinlediğim çoğunlukla lise yıllarımda kalmış olan bu iki grubun/vokalin şarkılarını canlı dinlemek keyifliydi. Bugünün müziği ile bakınca bazen "eski" gözükebilecek olan şarkılar da canlı performanslar sırasında hâlâ ilk çıktıkları zamandaki etkiyi yaratabiliyorlarmış dedirttiler. Richard Ashcroft başka. O hep bizimle, her daim her yerde geçmeyen ve çok haklı melankolisiyle bu iki grubun üstüne eşsiz bir konser deneyimi sunup gitti. (O yazı da gelecek.)

İngiltere kırsalı sayılabilecek bir yerde ülkenin kendi gruplarını izlemek, bir topluluğun özel alanına girip burada neler oluyor diye kafayı uzatıp bakmak ve hiç garipsememek aksine çok iyi biliyorum ben de aynı şarkılarla hep buradaydım aslında demek gibiydi. Müziğin olduğun yeri sana tanıdık bir yer haline dönüştürmesi gücünü bir kez daha ve iyi ki hissettiğim bir gün oldu. Nicelerine.

"All things come and then pass,

Live your days like the rest"

Kasabian / Shoot The Runner

Selin.