RICHARD ASHCROFT: Heritage Live Konseri

Konser tarihinden aylar önce bilet alır, zaman geçtikçe gideceğim konseri bekleme halinden büyük bir heyecan, motivasyon ve haz duyarım. Bu yazıda söz konusu duyguları çok daha yoğun ve derin yaşadığım bir konseri anlatmaya çalışacağım. Bir müzik grubunun/sanatçının kişide hissettirdiklerini hangi kelime tam olarak ifade etmeye yeter ya da benim yazı dilim buna yeter mi pek kestiremiyorum ancak deneyeceğim ve büyük ölçüde duygusallaşacağımdır.

Bir şeylere tutkuyla bağlanma arayışım sonucu müziği; düşüncelerimin, anlatmak istediklerimin karşılığını da The Verve şarkılarında, melodilerinde ama en çok da vokalinde buldum. The Verve bu noktada biricik değil elbette, birkaç eşlikçisi daha var. Ancak beni üzerinde düşünmeye yönelten şarkı sözleri, tekrar eden ve sayıklama halinde vokale sahip bir grup olarak hayatıma giren The Verve, 20 senedir benimle. Haliyle Richard Ashcroft konseri alelade bir konserden çok özümü hatırladığım ve eğer bir döngü varsa hikayenin en başı diyebilirim.

Audley End House and Gardens

3 Ağustos 2024 Cumartesi günü Cambridge yakınlarında yer alan Audley End House and Gardens'a doğru yola koyulduk. Bolca yeşillik ve ormanın içinden geçip hafta sonu etkinliği olarak araçlarıyla ve ailecek konser alanına gelmiş ada halkı ve biz konseri beklemeye koyulduk. Ashcroft öncesi sırasıyla Tom Meighan ve Ocean Colour Scene'i de izledik. Yazıyı okumak için;

Tom Meighan & Ocean Colour Scene

Yıllar, aylar, günler ve saatleri geri saydım. Richard Ashcroft'u sahnede karşımda canlı gördüğüm an ve kalp atışlarımın hızlanması eşzamanlı yaşandı. Her şey mümkün gibi geliyor bazen diye düşünürüm, o an bu anlardan biriydi. 2016 tarihli solo albümü ''These People''da yer alan şarkılardan Hold On ile konserin açılışını yaptı. The Verve şarkılarından Space and Time ve Sonnet'i arka arkaya dinledik. Weeping Willow, The Drugs Don't Work, Lucky Man ve Bitter Sweet Symphony de olmazsa olmaz kategorisinden az ama öz setlistte yerini almıştı. Solo kariyerinin en popülerlerinden A Song for the Lovers ve Break the Night With Colour dahil toplamda 12 şarkılık ve ortalama 1,5 saatlik bir konser izledik.

Bitter Sweet Symphony'de dizlerinin üzerine çökerek ''Have you ever been down?'' diye haykırdı, Space and Time'da ''Can you just tell me it's all right?'' cümlesine karşılık seyirciden gelen ''It's all right!'' cevabına şarkı arasında teşekkür etti, yer yer sigarasını yaktı, boynundaki kolyesini öptü, A Song for the Lovers öncesi ''..korku içinde yaşayamayız artık, korku bizden her şeyi alır..'' diyerek biz seyircilere en yalın haliyle mesajlarını verdi Ashcroft.

Çok büyük anektod ya da detaylar olmasa da seyircinin duymayı istediği ve beklediği şarkıların çalındığı bir konserdi. Ancak benim açımdan eşsiz anlar ve anılar kaldı geriye. Tüm konser boyunca zaman ve gerçek algılarımın iç içe geçtiğini hissettim. İlk kez The Verve dinlediğim zamanları, değişim kavramını, değişememe halini, şarkı sözlerinin üzerine çokça düşündüğüm dönemleri düşündüm. Hem de Richard Ashcroft karşımda!

Buradan sonra özneye sesleniyorum. Sevgili Richard ya da dünyanın en çirkin karizmatik insanı; ilk ve son görüşmemiz olmadığını biliyorum. Senin de dediğin gibi ''I know I'll see your face again''.

''Hold on, you know there ain't a lot of time.''

F. Zeynep